شهیدی که حجت را تا ابد بر همه تمام کرد

{jcomments off}نوشته:محمدمهدی اقبال

خبر تلخ قبول قطعنامه در سراسر جبهه پیچیده بود.همانطور که پیش بینی می شد دشمن حیله گر با کمک منافقین از سه محور غرب و میانی و جنوب سعی می کرد حتی المقدور خاک بیشتری از کشورمان را اشغال کند تا در مذاکرات دست بالا را داشته باشد.از طرفی در کشور جا افتاده بود که حالا که در حال صلح هستیم احتیاج به نیرو نیست و این تلقی غلط باعث شده بود جبهه ها از نیرو خالی شود و برای صدام فرصتی طلایی ایجاد گردد و حملاتی را سازمان دهد که بسیار موثر بود و مناطق مهم یکی پس از دیگری به دست دشمنان افتاد.بعد از سقوط جزایر مجنون نوبت به شلمچه رسید.

ما آن روزها در شلمچه منتظر هجوم دشمن بودیم که در نهایت با یک پاتک دهشتناک انتظارمان به سرآمد.دشمن به قدری جری شده بود که تا جاده اهواز خرمشهر پیش آمده بود و هر آن امکان داشت خرمشهر دوباره سقوط کند.گردان ما که دارای دو گروهان یکی بسیجی و دیگری سرباز پاسدار بود ماموریت یافت ضمن عقب راندن دشمن در خط مرزی مستقر شود.بچه ها ضمن طرد دشمن روی هدفی که مشخص شده بود مستقر شدند.هنوز نیروها کاملا جای گیری نکرده بودند که عراق اقدام به پیاده کردن نیرو در مقابل ما کرد .خط طوری بود که در برخی نقاط فقط سی متر با دشمن فاصله داشتیم.طولی نکشید که نیروهای دشمن با نیروهای ما درگیر شدند .به دستور فرماندهی همراه با یک گروه از همرزمان باسابقه جهت کمک به نیروهای درگیر خود را به نزدیکترین فاصله با دشمن رساندیم.هر کس به هر وسیله ای سعی می کرد دشمن را از خاکریز دور کند و در این میان حضور رزمندگان بهابادی چشم گیر بود.رزمندگانی فعال و شجاع.